खेळ दैवाचा....

कसा प्रसंग हा येतो पहा तो,

कधी कुणाच्या आयुष्यामध्ये |

जिथल्या तिथे थांबते सारे,

चालले होते जे वेगामध्ये |

कुणास मिळता हा पुर्णविराम तो,

अल्पविराम कुणास त्या मिळूनी जातो |

कुणाची सोडूनी साथ कुणीतरी,

एकांत कुणास त्या देऊनी जातो |

आपण म्हणतो जरी त्यास त्या क्षणी,

आम्ही आहोत ना तुझ्या सोबती |

सोबत असते ती परी.. क्षणभराची,

अथांग उरल्या त्या जन्मातली |

क्षण सरता तो जलद गतीने,

पाऊले मागे का..? अडखळती |

कुणास आठवूनी कुणी असे का..?

वळणावर एका त्या घुटमळती |

घुटमळणारे मन ते सोडूनी,

जावेच लागते तिला पुढे |

काळा सोबत जर.. पाउले चालती तर..,

चालावेच लागते ना तिला..? त्यांच्यासवे |

चालता-चालता मग पाउले थकली तर,

आधार हातांचा तिला कुणाच्या मिळे |

कुणी दिला हात जरी आधार म्हणुनी तरी,

झेपावेल मन का तिचे..? त्या कुणाच्या कडे |

असे काही सुचवूनी गेले मन रडवूनी,

प्रश्न मनात ह्या माझ्या एकच उरे |

देव खेळ खेळी का हा..? दोघा एक करी का हा..?

न्यावे लागे जर त्याला कुणा एकाला सवे |

हर्षद अ. प्रभुदेसाई..........

खेळ काळाचा....

थोडासा विचार केलात तर तुमच्या एक गोष्ट लक्षात येईल...

की... आपलं हे आयुष्य फक्त,

तीन कोनांच्या कोनाड्यात कोंडलेलं असतं ।

जसं भूत आणि भविष्यामध्ये,

हे वर्तमान घुसमटत असतं ।

ह्या तिघांमध्ये चालू असतो एक अजबच खेळ...

वर्तमान धावत असतो जणू,

भविष्यास त्या गाठण्यासाठी ।

पण भूत अडवून धरतो त्यास...,

भविष्यात त्याने ह्याला विसरू नये ह्यासाठी ।

पुढे-पुढे जरा जास्तच रंगत जातो हा खेळ...

वर्तमान जातो थकून,

धावता-धावता त्या भाविष्याकडे ।

मग भूत येऊन म्हणतो त्यास...,

थकला असशील तर.. येउन जा थोडावेळ माझ्याकडे ।

आयुष्यभर असाच खेळला जात असतो हा खेळ...

वर्तमान गाठतोय.. तोवर ते भविष्य,

बरंच लांब निघून गेलेलं असतं ।

आणि पाठीमागे राहिल्या त्या भूताचं मात्र,

दिवसेंदिवस वय हे... वाढतच असतं ।

थोडक्यात काय.. ह्या तिघांमधला व कधीही न संपणारा असतो हा खेळ...

कारण.. त्या भविष्यास ह्या वर्तमानाला,

काही केल्या गाठता येत नाही ।

कितीही थकला तरी वर्तमान काही,

त्याच्या मागे धावणं थांबवत नाही ।

आणि भूतदेखील वर्तमानाची पाठही कधीच,

सहजा-सहजी तरी सोडत नाही ।

ह्या सार्‍यातून तुम्हाला एक गोष्ट लक्षात आली का?...

हे तिघे तीन नाहीत, हा तो एकच आहे ।

वर्तमानात असलेला तोच, त्या भविष्यात येणारा एक वर्तमान आहे ।

आणि ओलांडून गेल्यावर भविष्यास, मागे उरला तोच तो भूत आहे ।

म्हणजेच.. ह्या तिनही भूमिका बजावणारा, एकमेव तो काळ आहे ।

हर्षद अ. प्रभुदेसाई.....